آدینه

آن که عمری در پی او می دویدم روبرو                                    ناگهانش یافتم با دل نشسته روبرو

اگر انسان «خود» را از غفلت ها آزاد کند، معبود و آرزویش را روبروی «خود» می یابد. زیرا انسان در درون «خود» خزینه و منبع و سرمایه ای دارد که از طریق آن به راحتی می تواند با «خدا» ارتباط پیدا کند و اگر انسان از آن سرمایه غافل نشود و چیزهایی که او را از آن غافل می کند، بشناسد و آن ها را از صحنه ی زندگی خود دفع کند، به خودی خود با خداوند مرتبط خواهد شد. (شهید مرتضی مطهری)